การออกแบบและควบคุมระบบผลิตก๊าซชีวภาพ

ในการบำบัดน้้าเสียโรงงานอุตสาหกรรมที่มีค่าซีโอดีปานกลางและสูงนั้น ระบบไร้อากาศมักจะถูก เลือกใช้ส้าหรับการบำบัดเบื้องต้นเพื่อลดปริมาณสารอินทรีย์ในน้้าเสีย ให้เหลือน้อยก่อนบำบัดด้วยระบบบำบัด แบบใช้อากาศ วิธีนี้จะเป็นการประหยัด และคุณภาพน้้าทิ้งได้ตามมาตรฐานน้้าทิ้งที่กำหนด โดยทั่วไปน้้าทิ้งหลัง บำบัดด้วยระบบไร้อากาศควรมีค่าบีโอดีอยู่ในช่วง ๑๐๐ – ๓๐๐ มิลลิกรัมต่อลิตร และเมื่อบำบัดด้วยระบบใช้ อากาศค่าบีโอดีจะเหลือน้อยกว่า ๒๐ มิลลิกรัมต่อลิตร ในอดีตการเลือกใช้ระบบไร้อากาศนั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อการลดค่าบีโอดี และซีโอดีเป็นหลักและ เน้นระบบที่เสียใช้จ่ายต่้าสุด ทำให้ระบบไร้อากาศที่นิยมใช้ได้แก่ ระบบบ่อหมักไร้อากาศ (anaerobic pond) แต่มีข้อเสียคือ ใช้พื้นที่มาก มีกลิ่นเหม็นรบกวนและก๊าซชีวภาพไม่ได้นำมาใช้ประโยชน์ ต่อมาเมื่อมีการพัฒนา ระบบไร้อากาศแบบอัตราสูงขึ้น เช่น ระบบยูเอเอสบี (UASB reactor) ระบบตรึงฟิล์มไร้อากาศ (anaerobic fixed-film reactor) ท้าให้ระบบมีขนาดเล็กลงและไม่มีกลิ่นเหม็นรบกวน นอกจากนั้นก๊าซชีวภาพที่เกิดขึ้น ยังสามารถนำมาใช้เป็นพลังงานทดแทนได้เมื่อมีปริมาณสารอินทรีย์ในน้้าทิ้งมากพอ ดังนั้นวัตถุประสงค์ อีกข้อหนึ่งก็คือ เพื่อการผลิตพลังงานทดแทนในรูปของก๊าซชีวภาพ